Today would have been the 39th birthday of Edwin, the husband of my friend Sophie and a dear friend of us. "Would have been" though… He died very suddenly 3 years ago. On his 36th birthday he was in a coma and almost a week later he died. I often think about him and in these days of May even more. I can still recall exactly what happened (*). It felt (feels) so unfair that the young life of such a good person was taken away. I guess he was somehow needed on the other side…Sophie is doing a great job in raising their wonderful daughter Denice (only 9 months old when he died) as a single mother. She keeps Edwin’s spirit alive for her. He lives on in Denice. She often sees him at night. He sometimes visits me too. He’ll never be forgotten and so it should be!
Their song was played on his funeral: “I Turn To You” by Melanie C. I already thought it was a good song, but after that it has never been the same. It will always have something extra special. Here are the lyrics.
(*) If you want to (re)read what happened in 2003, read my LiveJournal:
May 8 May 9 May 12 May 14 May 15 May 22
Dank je wel lieverd!!!!
ReplyDeleteEindelijk komt er nu een traan, het voelt alsof ik uit elkaar barst van pijn en verdriet maar echt goed huilen lukt al een hele lange tijd niet meer.
Vanochtend zei Denice dat ze een verjaardags taart naar papa in de hemel wilde brengen met de auto, want bij een verjaardag hoort toch taart?!
Voor Denice heb ik ook opgeschreven (vlak nadat Edwin overleden was) hoe het allemaal geweest en gegaan is, gelukkig maar want die periode is een zwart gat geworden. De condoleance die jij gemaakt had heb ik helemaal uitgeprint en daar heb ik voor Denice een mooi boekwerk van gemaakt, zodat ze dat later allemaal kan door lezen.
Nogmaals bedankt voor je blog en al het andere wat jullie voor ons doen!
Kus en knuff,
Sophie en Denice
Heel graag gedaan, het komt recht uit mijn hart. Ik zie je gauw. Kusss!
ReplyDeleteJa, ik zie Sophie en Denice nog zo voor me, Sophie zo breekbaar en teer en toch zo vreselijk sterk.... de mensen trotserend die - in plaats van haar te steunen - het allemaal nog eens een tikje erger maakten. Ik voel weer de woede in mij opborrelen die ik toen voelde zeg!! En Denice, zo schattig, vol vertrouwen naar iedereen die haar oppakte. Je hebt gelijk over het lied, ook voor mij is 't het liedje geworden van Edwin en Sophie....
ReplyDeleteSoph, lieverd we zijn elkaar uit het oog (oor) verloren, maar ik denk in ieder geval altijd even op 9 maart aan je ;)