I warn you: this will be a depressed post in which I'll probably be complaining and nagging. I write it for myself to get some things straight and off my chest. Reading at your own risk...
I'm so tired of being tired all the time! My body can't keep up with what I'd want to do. I don't talk or write a lot about how bad it is; most of the time I just accept it and do what I can. I know some people don't understand why I have no job. They see me do a lot of things and have their own thoughts about it. Some judge me and think I like it this way. How wrong they are... I hardly ever show that other side. There's a difference between being tired and being tired I can't explain easily. I sleep a lot, but still need to lie down during the day. There isn't one moment I'm not tired. If I have done real activity, it's even worse. After one of those great weekends or meetings I go to I need extra time to recuperate. It costs me a lot of effort to do simple household tasks. No, I'm not lazy; I do my best but sometimes that's not much...
I'm fed up with the rebuilding! It seems to last an eternity. We have come a long way and I know it's getting close to finally be ready, but when??? Sometimes I doubt we can move downstairs even before next christmas... Yes, I'm getting very impatient, but I also want everything to be completely ready before moving. I want rest! I want space to live, space to clear away our stuff. I want to enjoy the things we are paying the mortgage for!
Will I ever get rid of the legacy of my eating disorders? I still have a love-hate relationship with food and with my body. Why can't I accept this body the way it is? I still don't like anything about my looks; I finally believe others when they say they do, but I honestly don't see it myself... I have learned to fight against it and to challenge myself, but I'm so tired of fighting... I know exactly what to do about it, but don't always succeed in carrying it out. I wish I could just eat because I have to and enjoy it without feeling guilty or something. I'd like to stop judging myself and having eating-disordered thoughts. Where's that switch???
That's it for now. There's more, but I've been venting enough to go on again and be able to count my blessings!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Sorry for the english readers. Because I'll make myself better understandable in dutch I'll have to write my commend in dutch....
ReplyDeleteLieve Tink....
Ondanks dat ik je net aan de lijn heb gehad, wil ik toch gewoon even reageren. Wanneer je de chronische vermoeidheid niet kan verslaan, zal je ze moeten accepteren, anders verslaat ze jou. Pffoei...dat klinkt als een tekst met een vingertje. Zo bedoel ik het echter niet.
In het stukje wat je schrijft blijkt dat een deel van de onvrede voortkomt uit wat andere mensen (zouden kunnen) denken. Nu is het zo dat je wel mijn gedachten kan lezen, maar dat dit vrij exclusief is...oftewel... jij weet niet wat anderen denken, dus is dit geen waarheid. Pas wanneer er over gesproken is weet je zeker dat die mensen er zo over denken. Mensen die je echt kennen weten dat er wel meer aan de hand is, en dat dit ook de reden is dat je niet werkt. En trouwens... als het mensen van de oude stempel zijn die je dit aanrekenen, kan je ze misschien wel eens wijzen dat de vrouw vroeger thuis bleef voor het huishoudelijke WERK, wat vaak al en dagtaak is. Dat we in Nederland allemaal gedwongen worden te werken door een incompetente regering heeft er toe geleid dat veel huishoudelijk werk en opvoedkundige taken versloft zijn. En zie het resultaat.....
Ik dwaal af. Mij hebben ze thuis altijd geleerd dat je niet meer dan je best kan doen, dat doe je dus...okee, doe je alles wat binnen je capaciteiten ligt.
Waarschijnlijk komt een deel van de vermoeidheid oook voort omdat je inderdaad maar voor de helft functioneel gebruik van je huis kan maken, en je gebrek hebt aan de plaats voor je eigen dingetjes. Dus haast is toch wel geboden, als je niet aan de verbouwing onderdoor wil gaan. Ik kom, zodra ik opgeknapt ben helpen. Dat beloof ik.
Tja... lichaamsbeeld. Weet je dat is ook zo'n ontzettende moeilijk item. Het is enerzijds onderhevig aan beelden vanuit de media (anorexiafiguurtjes zonder vlees bepalen helaas nog steeds het 'schoonheidsideaal'). Onbewust speelt dat ook mee. Je zegt dat je zo moe bent om tegen je (negatieve) zelfbeeld te vechten. Misschien is het dan ook wel verstandig NIET te vechten (wordt je ook zo moe van). Laat het nu eens gaan. Je kan wanneer je naar zee zwemt met de stroming mee zwemmen, je kan je echter ook mee laten drijven. (Go with the flow). Laat het lichaamsbeeld gewoon begaan. Hang er geen kaartje aan. Negatief of positief. Want het vechten bepaald je beeldvorming. Je vecht tegen iets dat je niet leuk vind (anders zou je er niet tegen vechten). Als je nu stopt met vechten,(want je vecht nu eigenlijk tegen jezelf)zal ook de beeldvorming veranderen. Want je bent niet je eigen vijand (dat is immers nooit de intentie van de scheppende energie). Sterker, je ikkie is je beste vriend, want niemand kent je zo goed als je eigen ikkie. Streel je ikkie dus door jezelf te verwennen. Door dingen te doen die je leuk vind. Met name het creatieve geeft je ikkie een aardige boost. Ik heb in je blogspot ook gelezen wat voor een overwinning je het vond door mij gemasseerd te worden. Dit is dus een hele grote lichamelijke overwinning, waar je je ook nog eens goed door voelt. (wat uiteindelijk ook het doel van de massage moet zijn). Maar het aquaspinnen is ook een hele lichamelijke activiteit wat je graag doet. Geniet hier dan van. Maar het hoeft niet eens altijd in dingen doen te zitten. Je kan ook niets doen, en intens gelukkig zijn. Ga op een duintop zitten en kijk naar de zee. Je doet niks. Je kijkt, je bent met de wind om je heen. en je doet .....niks. Heerlijk toch? Ik ben in ieder geval wel blij dat ik doodring als ik zeg dat je een guitig koppie hebt, en dat je juist erg vrouwelijk bent met het figuur dat je hebt. Ron is blij met de vrouw die hij heeft, en ik ben blij dat je bent zoals je bent (en verander dat ook niet).
Ik denk dat de knop dus in
1 go with the flow zit. Stop met vechten. Laat het gewoon gaan, zoals het water langs de bergen stroomt, en de wind de wolken voert.
2 Geniet van kleine dingen. Dingen die je nog wel kan en waar je van kan genieten.
3 De wijze kent zijn grenzen, de dwaas overschreid ze. Weet wie je bent, en leef het leven in de mogelijkheden die je hebt.
En 4, vertrouw op je vrienden, en de mensen die je echt dierbaar zijn. Ook als ik niet kort bij je kan zijn, ben ik maar een telefoontje of msn-netje bij je uit de buurt. En ik accepteer je zoals je bent. Of je nu bent als Kate Moss, of als de vrouwen van Rubens. Je bent en blijft Tink, mijn heerlijke ondeugende meissie, met dat guitige koppie!
Zal je dat niet vergeten schat?
Lievvvs, Wonder!
Hi Tink, ik kan het absoluut niet net zo mooi zeggen als Wonder al heeft gedaan, maar ik ben het helemaal eens met deze woorden!
ReplyDeleteOm ze even op mijn eigen manier te verwoorden: wat anderen van je vinden is niet belangrijk, je bent uniek en hoeft dus niet aan het beeld te voldoen wat zoveel mensen voorgeschoteld krijgen door de media.
Geniet en wees tevreden met jezelf, je bent een mooie intelligente en spirituele vrouw, en je doet niets onder voor anderen. Niemand is beter dan een ander, ondanks dat veel mensen je dat wel willen doen geloven.
Dat je snel vermoeid bent; niemand kent je lichaam beter dan jijzelf. Mensen kunnen dus wel vooroordelen hebben, maar alleen jij weet tot hoever je kan gaan. Als mensen daar problemen mee hebben, dan gaan ze maar een eind fietsen (om het even netjes te zeggen), en als je lichaam zegt dat het genoeg is, moet je daar naar luisteren.
Again; wanneer mensen vinden dat je meer moet kunnen of doen; dan doen ze dat maar lekker zelf!
Dat je je huis nu wel eens af wilt zien begrijp ik volkomen, een opgeruimd huis zorgt tenslotte voor een opgeruimde geest, dit is niet meer dan normaal, en ik hoop dan ook dat dit snel klaar komt.
Geloof in jezelf Tink, dat doen wij tenslotte ook allemaal.
Dikke knuffel,
Nathalie
Lieve Tink,
ReplyDeleteOok ik ben het eens met wonder.
Zondag toen we bij je waren straalde de vermoeidheid van je af (daarom bleven we ook neit zo lang)maar toch bleef je bij ons zitten. Geef volgende keer nu aan dat je moe bent en NU wilt gaan liggen! Dat is niet onvriendelijk of wat dan ook maar gewoon een punt van grenzen stellen en die heeft een ieder maar te respecteren.
Over dat werken, tja daar kan ik helaas over mee praten :o(
Er is ook niets te zien aan de buitenkant en daar kijken mensen toch het eerst naar, helaas....
Iedereen die jou kent weet namelijk wel dat jij kei hard werkt, aan jezelf wel te verstaan.
Hoe hard jij elke dag, dag in- dag uit, werkt is veel meer dan een 40urige werkweek en dat zullen veel mensen jou niet na doen.
Als jij iets doet moet je daar (HELAAS!) later de gevolgen van ervaren en dat gedeelte ziet juist (bijna) niemand.
Tink, er zijn zoveel mensen bij wie er een werkt en de ander niet, en of dat nu gedwongen of ongedwongen is dat maakt helemaal niet uit, de situatie is zo, punt uit.
Trouwens, over een jaar of 10/20 moet je maar eens zien wat er gebeurd met sommige van die mensen (en hun kinderen) die alleen maar leven om te werken (omdat dat zo hoort of omdat ze carriere willen maken.), ik ben bang dat de WAO dan nog een flink aantal klanten erbij gaat krijgen.
Lieve Tink, je bent een schat!
Kus en knuf,
Sophy en Denice
Lieve "Tink" als ik dit lees begrijp ik je voledig zoals ik dat altijd al doe. Ik weet dat je heel veel wilt en ook ongemerkt doet, maar dat zie je vaak zelf niet ik houd van jou zoals je ben en met alles wat je doet wordt dat meer en meer bevestigd.
ReplyDeleteZoals jij veel dingen ongemerkt doet om mij te steunen en te helpen kan geen ander dat. Jij bent speciaal zoals je bent behulpzaam lief en ondersteunend.
Zonder jou zou mijn wereld erg leeg zijn, je doet zo veel dat ik wel ontelbaar veel comments zo kunnen posten maar diep in jezelf weet jij dat zelf ook wel.
Ik houd van jou met al je "tekort komingen" (volgens jezelf) Jij doet veel meer voor mij dan je vaak zelf merkt.
Dus hee kop op en blijf in jezelf geloven en in een ieder die jou echt kent.
Veel liefs en een dikke knuffel
Ron
Ik heb geen aanwijzing op hoe te om het Nederlands te lezen maar ik ga het naar u verzenden dat manier. U bent veruit de uitgaande heks ik ooit om op een blog ben geworden te lezen. Dat is alle ik kan denken om te zeggen. Als u zou willen spreken ik hebben yahoo en ik zal enkel een kans nemen zo hier ik faeriedust777@yahoo ga.Com als u zou willen spreken... Dank u voor het lezen van deze Amy Wo it looks like this makes no sence LOL.
ReplyDeleteEn heeft het je opgelucht?
ReplyDeleteHet is soms goed om lekker te klagen hoor, en ik kan me heel goed voorstellen dat je soms doodmoe wordt van je eigen lichaam!
liefs!
Jaaa, het heeft zeer zeker geholpen! Van me afschrijven, erover praten (thanks, Wonder!), de reacties (niet alleen hier)...
ReplyDeleteHet heeft me opgelucht en nieuwe inzichten gegeven. Ik houd niet van klagen, maar zo af en toe is het toch wel prettig! :-)